გვესმის, რომ რთულია მშობლის შეგუება ისეთ ბავშვთან, რომელსაც არ სჭირდება მშობელი ჩვეული გაგებით. ამიტომ ყველაზე უტყუარი გამოსავალი იქნება მშობელი თუ შესძლებს საკუთარი თავის შეცვლას, მოძებნის მშობლის ქცევის ახალ ფორმას იმისთვის, რომ ბავშვმა შეინარჩუნოს ბავშვობა და იმავდროულად გრძნობდეს, რომ მისი შინაგანი სიმწიფე აღიარებულია გარშემო მყოფი ადამიანების მიერ.
მშობელები, განსაკუთრებით კი დედები, ხშირად განიცდიან იმას, რომ მათი ინდიგო - შვილებისთვის დამახასიათებელია ჩვეულთან შეუსაბამი ყურადღების დაბალი კონცენტრაციის დონე და ჰიპერაქტიურობა, მათ უჭირთ შვილის მოქცევა ჩვეულ ჩარჩოებში და იმის მიღწევა, რომ ყველა უფროსის მიმართ გამოხატოს საკადრისი პატივისცემა. აწ და მარადის ყველამ დავიმახსოვროთ, რომ ავტორიტეტი - მხოლოდ ავტორიტეტისთვის ამ ბავშვებში მიუღებელია. კრისტალური და ინდიგო ბავშვები საოცრად გრძნობენ და ვერ იტანენ სიცრუეს. ისინი უმალვე გებულობენ, როდესაც მათი დასწრებით ან მათ მიმართ იძახიან ტყუილს, ამცირებენ ან ცდილობენ მანიპულირებას. ცრუ ადამიანი ვერ ეღირსება მათ პატივისცემას. მისიიდან გამომდინარე ისინი წარმოადგენენ ტყუილის საწინააღმდეგო თავისებურ დეტექტორს. ამის გათვალისწინებით ურთიერთობაში მშობელი ყოველთვის უნდა იყოს გულწრფელი და მართალი.
კრისტალური ბავშვების დიდი ნაწილისთვის 3 – 4 წლამდე დამახასიათებელია მეტყველების ნელი ტემპით განვითარება. მაგრამ, მშობელთა თქმით, მათ ურთიერთობაში ეს არ ქმნის გადაულახავ პრობლემებს. ურთიერთ კავშირი ეწყობა პრინციპზე: გულიდან - გულისკენ. პრობლემა კი წარმოიშვება იმ მომენტიდან, როცა მედიკოსებისგან ან პედაგოგებისგან ამგვარი ბავშვი, განაჩენის სახით, მიიღებს დიაგნოზს - „მეტყველების განვითარების ანომალია“...
გარდა ამისა პრაქტიკა გვიჩვენებს, რომ კრისტალური ბავშვების რიცხოვნობის ზრდასთან ერთად იმატა „აუტიზმის“ დიაგნოზის რაოდენობამაც. კრისტალური ბავშვები მართლაც განსხვავდბიან წინა თაობებისგან, მაგრამ ჩვენთვის გაუგებარია, ამ განსხვავებაში რატომ უნდა დავინახოთ მაინც და მაინც და მხოლოდ პათოლოგია, რატომ უნდა მოვახდინოთ პრობლემის ხელოვნური კონსტრუირება? აუტიზმის დიაგნოსტიკის კრიტერიუმი ხომ ცალსახაა და კარგად არის ცნობილი სპეციალისტებისთვის: აუტისტი საკუთარ სამყაროში ცხოვრობს, მას არ გააჩნია გარემოსთან და სხვა ადამიანებთან შინაგანი კავშირი, ის არ მეტყველებს იმიტომ, რომ საერთოთ არ გააჩნია ამის მოთხოვნილება და სურვილი. კრისტალური ბავშვი კი სხვა რეალობას წარმოადგენს. ის - ალბათ, ყველაზე მოძრავ, ცოცხალ, ურთიერთობის მოყვარე, კეთილმოსურნე, მგრძნობიარე, სოციალურად აქტიურ თაობას მიეკუთვნება. იმავდროულად ძნელია მისი გამოყვანა ჩვეული მშვიდი მდგომარეობიდან, მას გააჩნია სპირიტუალური უნარი. სპონტანურად ის ყოველთვის ეხმარება გაჭირვებულებს. აუტისტი კი ამას არ გააკეთებს.
გვერწმუნეთ, რომ ჩვენს სამყაროში ამჟამად მოსული ახალი თაობის ბავშვები იმსახურებენ პატივისცემას, უფრო მეტიც - თაყვანისცემას და არა შტამპს - „ფუნქციონალური დარღვევები“ და თუ რამ მართლაც არის დარღვეული - პირველ რიგში ეს ის სისტემებია, რომლებიც ვერ ეწყობიან ადამიანის განვითარების ახალი ეტაპის შესატყვისად. ყველამ უნდა გავაცნობიეროთ, რომ თუ დავაპირებთ შტამპებითა და დამღის დასმით ამ ბავშვების დათრგუნვასა და დამონებას, ან ჩვეულისკენ იძულებით, მედიკამენტოზურად შემობრუნებას, ჩვენ მოვსპობთ ღვთისგან ნაბოძევ ძღვენს და საწყისშივე დავანგრევთ ცივილიზაციას, რომელიც ახლა იწყებს ამ სამყაროში ფესვის გადგმას.
No comments:
Post a Comment